Dalai Lama sürekli seyahat ettiğinden senede sadece bir kaç kere Dharamşala’da eğitim veriyor. Eğitimlerine binlerce kişi katılıyor. Eğitim için kayıtlar 3 gün önceden başlıyor. Eğitime katılacağımız gün sabah saat 4.30’da daha önceki yazılarda bahsettiğim çılgın taksilerle yola çıktık. Saat 6 gibi Dharamşala’daydık ve hemen kayıt sırasına girdik. Sıra dünyanın çeşitli yerlerinden gelmiş keşişlerden ve normal ziyaretçilerden oluşuyordu. Çok erken gittiğimiz için neyseki sırada önlerdeydik. Bizden sonra sıra uzadıkça uzadı. Kayıt olduktan sonra güvenlik kontrolünden geçiyorsun. İçeriye kamera ve cep telefonu sokmak yasak. Orada bunları bırakabileceğiniz bir yer var. Manastırda güvenlik kontrolünün ne işi var diyebilirsiniz. Ne yazık ki Çin’in Tibet ile olan ilişkileri yüzünden burada bile böyle bir kontrol yapılmak zorunda kalınıyor.
Kayıt olurken kaydımızı yapan kişi bize oturacak yer bulmak istiyorsak biran önce kontrolden geçerek öğretinin yapılacağı yere gitmemiz gerektiğini söylediğinden hemen oraya gittik. İyi ki de gitmişiz. Sabah çok erken olmasına rağmen alan neredeyse doluydu. Ön taraflarda keşişler oturuyordu. Oturulan yer, üzeri kapalı açık bir alan. Ortasında Dalai Lama’nın oturup konuşacağı kapalı bir alan var. Herkes onu göremediği için büyük ekranlar da bulunuyor. Bütün grup bir arada oturmamız mümkün olmadığından herkes kendine göre bir yer buldu. Biz 3 kişi keşişlerin arkasında Dalai Lama’yı görebileceğimiz bir yere sıkıştık 🙂 Beklemeye başladık. Dalai Lama öğretisini Tibetçe veriyor ve belli radyo kanallarından İngilizce, Korece ve diğer birkaç dilde simultane tercümesini dinleyebiliyorsunuz ama bunun için yanınızda bir FM radyo ve kulaklık olması şart. Mp3 çalarım ve Naghmeh’nin kulaklık ayırıcısı sayesinde Naghmeh, Tuğba ve ben hazır bir şekilde beklemeye başladık. Arkamızda bir sürü Tibetli oturuyordu. Birden bir hareketlilik oldu ve bu arka sırada oturanlar Dalai Lama’nın oturacağı yere akın ettiler. Gelen metrobüse binmeye çalışan insanlar gibi dersem İstanbullular durumu daha net anlayabilirler 🙂 İçeride öğretiyi izlemek için özel bir izniniz olması gerekiyor ama o arbedede izni olmadığı halde içeriye girmiş olan insanların olması büyük ihtimal.
Happy faces after the Dalai Lama teaching 🙏💜
Fakat bütün bu güruh oraya akın edince bize de onların boş yerleri kaldı. Hemen oraya geçip Dalai Lama’yı rahatlıkla göreceğimiz bir yere geçtik. Hava çok soğuktu ama herkes dipdibe oturduğundan o soğuğu çok da hissetmedik. Birden herkes ayağa kalktı. Ekranlara baktık; dışarıda yürümekte olan Dalai Lama’yı gösteriyorlardı. Herkes ayakta onu bekliyordu. Dalai Lama yaşından dolayı yavaş hareket etse de, sonra bizi şaşırtan bir şekilde 3 saat boyunca hiç ara vermeden konuşmasını yaptı.
İnanılmaz tatlı, alçakgönüllü ve doğal. O konuşurken Tibet çayı ve Tibet ekmeği dağıtıldı. Tibet Çayı, Moğol çayı gibi sütlü, yağlı ve tuzlu. Anlatmayı bir an için kesip herkese “Çay için” diyor. “Anladınız mı?” , “Herkesin kitabı var mı?” diye soruyor. En güzeli de ciddi ciddi bir şey anlattıktan sonra attığı kahkahası. Konuşmasında sıklıkla merhametten ve şefkatten bahsetti.
Konuşması bitince yürümeye başladı. Bu arada bütün öğreti boyunca orada olup sürekli etrafımızda dönüp duran 5 yaşlarında çok tatlı, Sünger Bob çantalı bir erkek çocuğu vardı. Annesinin kucağında Dalai Lama’nın geçmesini beklerken hiç durmadan dünyanın en sakin ve naif sesiyle “Dalai Lama” diyip durdu. Dalai Lama’nın onu duyması imkansızdı ama o hiç durmadı. (O bütün seyahat boyunca bizim için “Dalai Lama” diyen çocuk olarak kaldı ve inanılmaz bir şekilde bir hafta sonra ailesiyle bizim aşrama geldi ve eğitimin sonunda Dharamşala’da kalırken en son gün yine karşımıza çıktı.) Dalai Lama yürürken durup halkın içinde biriyle konuştu. Sonradan bizim gruptan o tarafta oturanlardan öğrendik ki, bir adama “Gözlüklerin ne güzel” diyip gözlüğü hakkında konuşmuş. O çıkınca biz de arkasından çıktık. Herkes mutluluk içindeydi çünkü anlattıklarının bir yana, Dalai Lama gibi insanlar saf bir şekilde var olduklarından onların o enerjisi insana sirayet ediyor. Dharamshala sokaklarında mutluluk içinde yürüdük.
*Aşağıdaki fotoğraflar katıldığımız pujaların ve ziyaret ettiğimiz manastır ve tapınakların bazılarında çekildiğimiz fotoğraflar.
